εξαπολύσει η Ήρα, της οποίας το μίσος για τον Ηρακλή είχε αναζωπυρωθεί, και ήταν αποφασισμένη να τον εξοντώσει οριστικά. Πέντε από τα έξι πλοία βυθίστηκαν αύτανδρα, αλλά ο Ηρακλής και μερικοί φίλοι του κατάφεραν να φτάσουν στη στεριά και συγκεκριμένα στο Ακρωτήριο Γουρνιάτης στη Κω. Εκεί γνώρισε ένα νεαρό βοσκό που έβοσκε το ποίμνιό του και ονομαζόταν Ανταγόρας. Ο Ηρακλής ζήτησε φαγητό από το βοσκό, αλλά ο Ανταγόρας που ήταν κι αυτός δυνατός δεν τρομοκρατήθηκε και αρνήθηκε να δώσει φαγητό στον Ηρακλή και στους συντρόφους του. Αυτό έκανε τον Ηρακλή να του επιτεθεί. Πάλευαν αρκετή ώρα χωρίς να διαφαίνεται νικητής μέχρι που οι συμπατριώτες του Ανταγόρα άρχισαν να έρχονται για βοήθεια. Οι σύντροφοι του Ηρακλή όρμησαν κι αυτοί και η μάχη γενικεύτηκε. Ο Ηρακλής διέφυγε και ζήτησε καταφύγιο στο σπίτι μιας γυναίκας από τη Θράκη, μεταμφιέστηκε με τα ρούχα της και πήγε να κρυφτεί στο βουνό. Οι σύντροφοί του έκαναν το ίδιο και όλοι μαζί έφτασαν σε μια πόλη κοντά στο σημερινό Πυλί. Οι κάτοικοι της πόλης καλωσόρισαν τον Ηρακλή και τους φίλους του και προσέβαλαν τους Αντιμαχίτες αποκαλώντας τους αφιλόξενους. Για να διορθώσουν το κακό που κάναν οι Αντιμαχίτες, οι Φιξιώτες ανακήρυξαν τον Ηρακλή Βασιλιά τους. Οι Αντιμαχίτες κήρυξαν πόλεμο στους Φιξιώτες των οποίων Βασιλιάς ήταν ο Ευρύπυλος, γιός του Ποσειδώνα θεού της θάλασσας. Εφόσον και ο Ηρακλής και ο Ευρύπυλος ήταν γιοί Θεών, ήταν σχεδόν ισοδύναμοι και ο Ευρύπυλος κατάφερε να τραυματίσει άσχημα τον Ηρακλή σε κάποια μάχη. Τελικά ο Ηρακλής κατάφερε να σκοτώσει τον Ευρύπυλο. Οι κάτοικοι της Αντιμάχειας ανακήρυξαν βασιλιά τους τον Χάλκωνα και τερματισαν τον πόλεμο δίνοντας στον Ηρακλή την αδελφή του, Χαλκιόπη, για γυναίκα. Η Χαλκιόπη γέννησε τον Θεσσαλό, μελλοντικό βασιλιά της Κω και της Νισύρου.